być w sprzeczności z czymś

См. также в других словарях:

• być — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk XIIa, jestem, jest, są, będę, będzie, bądź {{/stl 8}}{{stl 7}}I {{/stl 7}}{{stl 8}}w funkcji samodzielnej {{/stl 8}}{{stl 7}}: {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} istnieć, żyć, występować …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stać w sprzeczności — {{/stl 13}}{{stl 8}}{z czymś} {{/stl 8}}{{stl 7}} być niezgodnym z czymś, przeciwstawnym czemuś, wykluczającym się wzajemnie z czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jego czyn stoi w sprzeczności z prawem. Wywody stały w sprzeczności z historią. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kolidować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk Ia, kolidowaćduje {{/stl 8}}{{stl 7}} być w niezgodzie z jakimiś regułami, zasadami, być w sprzeczności z czymś, nie zgadzać się, zachodzić na siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zajęcia wzajemnie kolidują. Koliduje to… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przeczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, przeczyćczę, przeczyćczy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nie zgadzać się z czyimś sądem; negować, zaprzeczać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przeczyć samemu sobie. {{/stl 10}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… …   Słownik języka polskiego

• bakier — 1. pot. Być z czymś na bakier a) «niezbyt dobrze coś umieć, nie znać się na czymś»: Miał antytalent do nauki języków obcych. Z historią był także na bakier. K. Moczarski, Rozmowy. b) «być w sprzeczności, w konflikcie z czymś»: Pisarz jest zawsze… …   Słownik frazeologiczny

• bakier — tylko w wyrażeniu: Na bakier «na bok, na ukos (o sposobie noszenia, włożenia nakrycia głowy)» Nosić czapkę na bakier. ◊ Być z kimś na bakier «gniewać się z kimś» ◊ Być z czymś na bakier (np. z ortografią) «niezbyt dobrze coś umieć, być w… …   Słownik języka polskiego

• sprzeczność — ż V, DCMs. sprzecznośćści, blm 1. «stosunek zachodzący między zjawiskami, myślami, poglądami, interesami sprzecznymi względem siebie, przeciwstawnymi; rzecz sprzeczna z czymś» Sprzeczność między teorią a praktyką. Zeznania świadków pełne… …   Słownik języka polskiego

• przeczyć — ndk VIb, przeczyćczę, przeczyćczysz, przecz, przeczyćczył 1. «odmawiać słuszności komuś, czemuś, nie zgadzać się z kimś, z czymś; negować, zaprzeczyć» Z niczym się nie zgadzał, wszystkiemu przeczył. Przeczył samemu sobie. 2. «być w sprzeczności,… …   Słownik języka polskiego

• kolidować — ndk IV, kolidowaćduje, kolidowaćował «być w kolizji, w sprzeczności z czymś; nie zgadzać się wzajemnie» Czyn kolidujący z prawem. Godziny zajęć kolidowały ze sobą. ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego